Stormachtig verloop Wouden Klassieker
Op weg van Leeuwarden naar de start van de Wouden Klassieker in Bergum wreef ik mij al in de handen. Een stevige windkracht vijf uit het noorden, krap zeven graden, hoe blij kan je daar van worden als coureur. Heel blij als je in vorm bent. Lekker beuken en de zwakke broeders stevig laten afzien.
Bij de start aangekomen stonden de verkleumde mannen opgesteld voor een uitputtingsslag van 172 km. Hoeveel van de 188 startende zouden vandaag de finish halen? Een vraag waarop ik het antwoord schuldig moest blijven, maar met de gedachte dat het er niet veel zouden zijn, zou ik er niet ver naast zitten.
Na de neutralisatie werd op de Zomerweg alles op zijn kant gezet en dan moest het gebeuk tegen de noordenwind nog beginnen. Tegen de klok in fietsend zou ik volgens mijn inschatting het peloton bij Ee weer in het zicht krijgen. Het peloton? Een peloton heb ik niet gezien. Alleen maar koplopers, achterblijvers en kanslozen. Alles lag op een fantastische manier uit elkaar. Zonder moeite telde ik zeker tien groepen. De laatsten reden op minstens een kilometer van de koplopers. Die zagen er allemaal nog fris uit. Zag in een flits Rene voorbijkomen in de kopgroep en Frank Wierstra in groep twee. Vanaf de derde groep mocht je wel stellen dat voor hen de kans op een kus van de rondemiss bijzonder klein was.
Bij de tweede doorkomst, even voor Birdaard, was de situatie wat betreft de koplopers niet veel veranderd. Zeker de helft van het peloton had in de eerste ronde een jas uitgetrokken om bij de doorkomst in Bergum er weer een aan te trekken en het voor gezien gehouden.
De kopgroep werkte goed samen, maar zonder mijzelf een kenner te noemen, kon ik wel zien dat het voor de eenling lastig zou worden om iets te beginnen tegen de Koga ploeg die kopgroep kleurde.
Een aantal mannen, waaronder Rene, gingen er van tussen op de klinkerstrook bij Jistrum. De Kogamannen, die als ploegmaatjes met Rene hebben gekoerst, weten dat je hem niet teveel ruimte moet geven. Het bleef bij een gaatje. De rondjes door Bergum moesten de doorslag geven. Rene, die deze wedstrijd, na zijn ongemakken in Spanje en Portugal, zonder druk op de ketel wilde rijden had net niet de power om mee te doen voor de ereplaatsen. Volgens zijn zeggen heeft hij lekker gefietst, zijn werk gedaan en meer dan een goed gevoel zat er niet in.
Wim van Brink